Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Παρασκευή, 14 Απριλίου 2017 14:38

«Τον ήλιον κρύψαντα»

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Της Δρ Τζωρτζίνας Αθανασίου

 

Η κατάνυξη των ημερών μπροστά στα Θεία Πάθη, δεν επιτρέπει να προσθέσουμε παραφωνία που να οφείλεται στην ανθρώπινη φύση. Παραθέτω τον ύμνο ¨Τον ήλιο κρύψαντα» του Γεωργίου Ἀκροπολίτου. Ἦχος πλ. α´, που ψάλλεται μετά την περιφορά του Επιταφίου, όταν οι πιστοί εισέρχονται στον Ιερό Ναό.

Τὸν ἥλιον κρύψαντα τὰς ἰδίας ἀκτῖνας,

 καὶτὸκαταπέτασμα τοῦναοῦδιαρραγὲν τῷτοῦΣωτῆρος θανάτῳ

ὁἸωσὴφ θεασάμενος, προσῆλθε τῷΠιλάτῳκαὶκαθικετεύει λέγων·

Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, τὸν ἐκ βρέφους ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμῳ. Δός μοι τοῦτον τόν ξένον, ὃν ὁμόφυλοι μισοῦντες θανατοῦσιν ὡς ξένον. Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ξενίζομαι βλέπειν τοῦθανάτου τὸξένον.

Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὅστις οἶδε ξενίζειν τοὺς πτωχοὺς καὶτοὺς ξένους. Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν Ἑβραῖοι τῷφθόνῳἀπεξένωσαν κόσμῳ.

Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ, ὃς ὡς ξένος οὐκ ἔχει τὴν κεφαλὴν ποῦκλίνῃ.

Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ἡμήτηρ ὁρῶσα νεκρωθέντα, ἐβόα·

ὮΥἱὲκαὶΘεέ μου, εἰκαὶτὰσπλάγχνα τιτρώσκομαι καὶκαρδίαν σπαράττομαι νεκρόν σε καθορῶσα, ἀλλὰτῇσῇἀναστάσει θαρροῦσα μεγαλύνω.

Καὶτούτοις τοίνυν τοῖς λόγοις δυσωπῶν τὸν Πιλᾶτον

ὁεὐσχήμων λαμβάνει τοῦΣωτῆρος τὸσῶμα,

ὃκαὶφόβῳἐν σινδόνι ἐνειλήσας καὶσμύρνῃκατέθετο ἐν τάφῳ

τὸν παρέχοντα πᾶσι ζωὴν αἰώνιον καὶτὸμέγα ἔλεος.

Ο Ιωσήφ, όταν είδε τον ήλιο να κρύβει τις ακτίνες του και το καταπέτασμα του ναού να σχίζεται με το θάνατο του Σωτήρα, επισκέφθηκε τον Πιλάτο και τον παρακαλεί με αυτά τα λόγια: Δός μου αυτόν τον ξένο, ο οποίος από βρέφος ζούσε σ’ αυτόν τον κόσμο σαν αποξενωμένος και περιπλανώμενος. Δος μου αυτόν τον ξένο, τον οποίο μισώντας οι ομόφυλοί του θανατώνουν θεωρώντας τον ξένο. Δός μου αυτόν τον ξένο, του οποίου τον παράδοξο θάνατο βλέποντας νιώθω παράξενα. Δός μου αυτόν τὸν ξένο, ο οποίος ξέρει να περιποιείται τους φτωχούς και τους ξένους. Δος μου αυτόν τον ξένο, τον οποίο οι Εβραίοι από φθόνο τον αποξένωσαν από τον κόσμο. Δός μου αυτόν τον ξένο, για να τον κρύψω, στον τάφο αφού ως ξένος δεν έχει πού ν’ ακουμπήσει την κεφαλή του. Δός μου αυτόν τον ξένο, τον οποίο η Μητέρα του βλέποντας νεκρό φώναζε δυνατά: Ω Υιέ και Θεέ μου, αν και ο πόνος πληγώνει τα σπλάχνα μου και σχίζει την καρδία μου, όταν σε βλέπω νεκρό, όμως παίρνω θάρρος από την Ανάστασή σου και σε δοξάζω. Και με αυτά τα λόγια παρακαλώντας τον Πιλάτο ο άρχοντας Ιωσήφ λαμβάνει το σώμα του Σωτήρα. Αφού ευλαβικά το τύλιξε σε σεντόνι και το άλειψε αρώματα, κατέθεσε στον τάφο αυτόν που παρέχει σε όλους την αιώνια ζωή και το μέγα έλεος.

Καλή Ανάσταση σε όλους

Σχετικά Άρθρα