Ο εξαιρετικά καλλιεργημένος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων ανέφερε στον χαιρετισμό του μεταξύ άλλων: «Τιμούμε,λοιπόν, και εμείς σήμερα για άλλη μια φορά τις μητέρες και ιδιαιτέρως τις πολύτεκνες μητέρες,γιατί για τον καθένα μας,για την κοινωνία μας,για την Εκκλησία μας, αποτελούν τα ιερά εκείνα πρόσωπα, τα οποία επέλεξαν ως πρότυπο της ζωής τους την Παναγία Μητέρα του Κυρίου μας, την Υπεραγία Θεοτόκο….(Οι μητέρες) για την ανατροφή των παιδιών,αποφάσισαν να προσφέρουν τον εαυτό τους,την καρδιά τους,τη σκέψη τους,την αγάπη τους,την ψυχή τους σε αυτή τη διακονία,χωρίς να υπολογίσουν τον εαυτό τους, χωρίς να μετρήσουν πόσο κοστίζει ή πόσο χρόνο θα τους πάρει».
Και συνεχίζει ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης: «Άλλωστε,δεν μπορεί μια μητέρα να υπολογίσει ποτέ πόσο κοστίζει ή πόσο αξίζει η προσφορά της,γιατί η αγάπη δεν έχει τιμή και η προσφορά της μητέρας δεν σταματά ποτέ όσο ζει. Γιατί η μητέρα συνεχίζει να είναι μητέρα για το παιδί της όχι μόνο όταν είναι βρέφος ή νήπιο, αλλά και όταν έχει μεγαλώσει, και έχει πάντοτε στον νου της πως να το διαπαιδαγωγήσει, πως να το καθοδηγήσει ώστε να γίνει ένας σωστός και χρηστός πολίτης, ένας χρήσιμος άνθρωπος….».(Σημείωση: Ολόκληρη η ομιλία είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητρόπολης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας).
Είναι αλήθεια, ότι η Μητέρα είναι το στήριγμα, ο θεμέλιος λίθος, ο σταθμός της προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου.Τα ιδανικά, οι αξίες μας, η ανθρωπιά μας, η καλοσύνη μας, οι δείκτες προόδου και ευτυχίας μας, όλα ξεκινούν από την μητέρα μας.Η ύπαρξη που μας έδωσε όχι μόνο πνοή,αλλά αποτελεί πυξίδα μας και τον συμπαραστάτη που αναζητούμε στα δύσκολα της ζωής.Η αγκαλιά της μάνας αποτελεί το αιώνιο σύμβολο αγάπης, φροντίδας, ελπίδας, καταφυγής του κάθε πονεμένου και σύμβολο θυσίας από καταβολής κόσμου.
Οι αφόρητοι πόνοι του τοκετού δεν σταματάνε για την μάνα, μετά από τη γέννα. Πονά για πάντα, μιας και «η καρδιά» της πλέον ζει, επεκτείνεται, παρεπιδημεί και σε άλλο σώμα, αυτό του παιδιού της. Όσο πονά όμως στα δυσάρεστα, άλλο τόσο ευφραίνεται με τα ευχάριστα των παιδιών της. Η μάνα γίνεται ασπίδα για να αντιμετωπίσει κάθε κίνδυνο και να γίνει θυσία για την ευτυχία των παιδιών της. Είναι η υποστηρικτική δύναμη των ονείρων μας, ο παρηγορητικός λόγος στις θλίψεις μας, η πραγματιστική γέφυρα των δυσκολιών μας.
Η μητέρα αποτελεί την «σπονδυλική στήλη» κάθε οικογένειας καταβάλλοντας καθημερινά υπεράνθρωπες προσπάθειες,αφού είναι υποχρεωμένη να μοιράζεται ανάμεσα στην οικογένεια,την καριέρα,το σπίτι και να είναι πανταχού παρούσα όποτε της ζητηθεί. Η μάνα φέρνει στον κόσμο τα παιδιά, τα θρέφει με το γάλα της και τους μεταδίδει τις ηθικές αρχές και τους κοινωνικούς κανόνες της κοινωνίας που ανήκει.
Για αυτό οι μητέρες αποτελούν τον κύριο διαμορφωτή στην ανάπτυξη προσωπικοτήτων, οικογενειών, κρατών, εθνικών και ιστορικών ταυτοτήτων, διότι υπήρξαν άρρηκτα συνδεδεμένες με τους απογόνους τους, παιδιά και εγγόνια.
Το να μοιραζόμαστε τα προβλήματα μας με τα μέλη της οικογένειας μας και ιδιαίτερα με τη μητέρα μας, είναι συχνό φαινόμενο, ειδικά στο πλαίσιο της ελληνικής κουλτούρας. Συνήθως, η μάνα είναι ένα πρόσωπο που αποπνέει ηρεμία και μας βοηθάει στην επίλυση των προβλημάτων μας. Πέρα από την εμπιστοσύνη που της έχουμε, τη φροντίδα που γνωρίζουμε ότι μας προσφέρει, η μητέρα αποτελεί για τον κάθε άνθρωπο το συναισθηματικό του στήριγμα, το ασφαλές του καταφύγιο.Μια κουβέντα της,συχνά ακόμα και ένα βλέμμα της, αρκεί για να μας κάνει να αισθανθούμε καλύτερα.
Τούτων λεχθέντων, οι μητέρες χρειάζονται την έμπρακτη αναγνώριση της ελληνικής κοινωνίας και Πολιτείας για την προσφορά τους. Οι μητέρες χρειάζονται απαραίτητες δομές στήριξης για εκείνες και τα παιδιά τους, ισότητα στην οικογένεια και στο δημόσιο χώρο, ίσες ευκαιρίες πρόσληψης και προόδου στην αγορά εργασίας, ιδιαίτερη ενίσχυση και στήριξη της πολύτεκνης αλλά και της μονογονεϊκής οικογένειας».
* Δικηγόρος - Ιστορικός