Όμως, διανύουμε ήδη το έτος 2022, αυτό της συμπλήρωσης των 200 χρόνων από το Ολοκαύτωμα της Πόλης μας και με δεδομένο ότι τα 100 χρόνια δεν είχαν γιορταστεί λόγω των δύσκολων συνθηκών (Μικρασιατική Καταστροφή), ο εορτασμός των 200 ετών αποκτά μία ιδιαίτερη σημασία. Παρόλα αυτά, παρατηρούμε ότι από πλευράς Δήμου «δεν κουνιέται φύλλο». Έχουν εναποθέσει τα πάντα σε τρίτους που δείχνουν περισσότερο ενδιαφέρον και αγάπη, ενώ κατά την άποψή μου οι πολιτιστικές (και όχι μόνο) εκδηλώσεις θα έπρεπε να είχαν ήδη ξεκινήσει από τον ίδιο το Δήμο, η προβολή θα έπρεπε να είχε ήδη αρχίσει και η ανάδειξη ενός τόσο σημαντικού τοπικού και εθνικού θέματος θα έπρεπε να είχε ήδη δρομολογηθεί. Η επέτειος των 200 χρόνων δεν θα γίνει για να ανταλλάξουμε χαμόγελα, χειραψίες και να κάνουμε δημόσιες σχέσεις. Αυτό θα πρέπει να γίνει αντιληπτό από όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.
Το άλλο «ολοκαύτωμα», όμως, του Δήμου Νάουσας, το οποίο συντελείται αργά και σταθερά, είτε από αλαζονεία, είτε από αδιαφορία, είτε από ανικανότητα, είτε από αμέλεια είναι εξ ίσου σημαντικό γεγονός και έχει να κάνει με την πλήρη εγκατάλειψη και οπισθοδρόμηση του Δήμου μας σε όλους τους τομείς.
Κραυγαλέο παράδειγμα η περίπτωση του Χιονοδρομικού μας Κέντρου και πιο συγκεκριμένα η έλλειψη σχεδίου, η προχειρότητα, η εμμονή και επιμονή να γίνει το δικό μας και μόνο, η άρνηση και τα «κλειστά αυτιά» σε οποιαδήποτε άλλη πρόταση, είχαν σαν αποτέλεσμα την λήψη μιας απόφασης με ισχνή πλειοψηφία, την διενέργεια ενός διαγωνισμού με μία μόνο συμμετοχή, την κατάθεση προσφυγών και μηνυτήριων αναφορών, αξιώσεις αποζημιώσεων και πολλά τέτοια φαιδρά και θλιβερά.
Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την πρόσφατη συρρίκνωση των υπηρεσιών του ΕΦΚΑ - ΙΚΑ Νάουσας με την μετάθεση έξι (6) υπαλλήλων και την διαφαινόμενη μεταφορά στη Βέροια ολόκληρου του Υποκ/τος Νάουσας, την ανεξήγητη στάση, αδιαφορία και αδράνεια σχετικά με τις ανεμογεννήτριες, την απραξία σχετικά με την ολοκλήρωση του έργου της οδικής σύνδεσης με την Εγνατία οδό, την πλήρη εγκατάλειψη των δημοτικών διαμερισμάτων, την απαράδεκτη κατάσταση της Μ. Αλεξάνδρου επί δύο (2) σχεδόν έτη, την κάκιστη εικόνα των κοινόχρηστων χώρων του Δήμου που έχουν πνιγεί από αγριόχορτα και σκουπίδια, την απελπιστική κατάσταση του οδοστρώματος σε ολόκληρο τον Δήμο, την πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της Νάουσας πολιτιστική «φτώχεια», την τραγική εικόνα του ερειπωμένου μας ξενοδοχείου στον Άγιο Νικόλα, την θλιβερή εικόνα ανταλλαγής «πυρών» μεταξύ πρώην και νυν διοικούντων για το ποιος ήταν και είναι ο περισσότερο κακός και επιβλαβής για τον τόπο, την εξευτελιστική για όλους παραπομπή φακέλων στην Δικαιοσύνη και την άσκηση ποινικών διώξεων για απιστία και άλλα αδικήματα σε βαθμό κακουργήματος, τότε μπορεί να γίνει αντιληπτός από τον καθένα ο χαρακτηρισμός ως νέο και αργά συντελούμενο «ολοκαύτωμα» για να αποδοθεί η πορεία του Δήμου μας την τελευταία 15ετία.
Αποκορύφωμα, όμως, αυτού του «Ολοκαυτώματος», στο οποίο ανωτέρω αλληγορικά αναφέρομαι, αποτελεί ο πρόχειρος, επιπόλαιος, μη έγκαιρος και ανεύθυνος τρόπος χειρισμού του Ιστορικού μας Δρώμενου, του οποίο είχα την τιμή να υπηρετήσω. Εξ ίσου πρόχειρη και αβασάνιστη ήταν και η απόφαση του Προέδρου του ΔΣ να αρνηθεί την συζήτηση του θέματος στο κυρίαρχο όργανο του Δήμου, με ένα τρόπο αυταρχικό και αντιδημοκρατικό.-
Η θέση του Ομίλου μας Γενίτσαροι και Μπούλες, όπως αυτή διατυπώνεται άρτια, τεκμηριωμένα και συγκροτημένα στην επιστολή που κατέθεσε ο Πρόεδρος του Ομίλου και δημοτικός σύμβουλος Άρης Τόσιος, έπρεπε και πρέπει να υιοθετεί αυτούσια από όλα τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και ο Δήμαρχος της Ηρωικής Πόλης να την κάνει «σημαία» του. Ο Όμιλος και τα άλλα πολιτιστικά σωματεία που υπηρετούν το έθιμο είναι οι θεματοφύλακες του Ιστορικού Δρώμενου και ο Δήμος μας οφείλει να είναι αρωγός και όχι ουραγός σε κάθε τέτοια προσπάθεια, με πρώτη και άμεση δράση την σύγκλιση έκτακτου Δημοτικού Συμβουλίου αύριο κιόλας για πλήρη υιοθέτηση της θέσης του Ομίλου Γενίτσαροι και Μπούλες. Κάθε τυχόν ολιγωρία ή διαφορετική στάση θα ερμηνεύεται ως οιονεί προδοσία και συνέργεια στο «Ολοκαύτωμα». Όλοι εμείς που υπηρετήσαμε το δρώμενο και όσοι το ακολουθούμε κάθε χρόνο κλαίγοντας, δεν μπορούμε και δε θέλουμε να στερηθούμε το δικαίωμά μας αυτό.
Κλείνοντας, επισημαίνω ότι ο κατήφορος αυτός θα πρέπει, επιτέλους, να σταματήσει, όσοι βλέπουν την διοίκηση του Δήμου είτε σαν «καταφύγιο», είτε σαν «εφαλτήριο», καλά θα κάνουν να παραιτηθούν ή να αναλάβουν τις ευθύνες τους, διότι, όπως, είχα πει και στο παρελθόν οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο».
* Δικηγόρος