Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Τετάρτη, 02 Μαρτίου 2022 17:28

Κώστας Λογδανίδης: Το δίκαιο παράπονο ενός πρωταθλητή

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Γράφει ο Βαλάντης Λιόλιος

 

 

Τον Κώστα Λογδανίδη και την αδελφή του Ίλζε τους γνώρισα πριν από εννιά χρόνια περίπου μέσω της μητέρας τους, της προπονήτριας στίβου και καθηγήτριας Φυσικής Αγωγής Ίνας Παγκαλίδου.

Θαύμασα εξαρχής το ταλέντο, την προσήλωση και την υπομονή που είχαν και έχουν στον στόχο τους που δεν είναι  άλλος από τον πρωταθλητισμό. Και τα δυο αυτά παιδιά εξελίχθηκαν σε πρωταθλητές πάντα υπό την προστασία και επίβλεψη της Ίνας και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως αποτελούν κόσμημα για τον αθλητισμό της Νάουσας και όχι μόνο.

Και οι δυο έχουν σημαντικότατες επιτυχίες στα σύνθετα αγωνίσματα με τον Κώστα να διαπρέπει και σε Πανελλήνιο επίπεδο όπως και σε Βαλκανικό.

Αυτός όμως ο πρωταθλητής, αγωνίζεται ουσιαστικά δίχως καμία στήριξη όσον αφορά την έλλειψη υποδομών, ενώ αντίστοιχα δύσκολα είναι τα πράγματα όσον αφορά και την οικονομική στήριξη. Ο Κώστας σε σχέση με τους υπόλοιπους αθλητές δεν διαθέτει ούτε κλειστό γυμναστήριο για το χειμώνα έτσι ώστε να μπορεί να κάνει την πρέπουσα προπόνηση για τον κλειστό στίβο ενώ στο γήπεδο της Νάουσας δεν υπάρχει  στρώμα για το επί κοντώ.

Παρόλα αυτά και φέτος μας έκανε περήφανους κατακτώντας την τρίτη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου ενώ για ένα μόνο βαθμό θα ήταν δεύτερος.

Μετά το τέλος του αγώνα λοιπόν ο Κώστας έγραψε ένα κείμενο στον προσωπικό του λογαριασμό στο instagram με το οποίο απλά περιγράφει την υπάρχουσα κατάσταση βγάζοντας ένα μικρό παράπονο. Μικρό, γιατί ο Κώστας , η Ίλζε, η Ίνα και όλοι όσοι ασχολούνται με το στίβο στη Νάουσα έχουνε μάθει στα δύσκολα, στην κυριολεξία.

Διαβάστε το κείμενο του Κώστα αξίζει…

 

«Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν . Τρίτη θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου . Είμαι πολύ ευχαριστημένος που μπόρεσα και αγωνίστηκα κι ας το αποφάσισα τελευταία στιγμή .. Ήταν ένας αγώνας χωρίς απαιτήσεις , χωρίς μεγάλες προσδοκίες και χωρίς αγωνιστική προπόνηση που και να θελα δεν γίνεται να κάνω .. Ο βασικότερος λόγος είναι η έλλειψη υποδομών .. Η πόλη μου όπως και πολλές άλλες δεν έχει κλειστό γυμναστήριο ούτε καν στρώμα για επί κοντώ .

Τον τελευταίο καιρό οι θερμοκρασίες ήταν κατά μέσο όρο κάτω από 10 βαθμούς Οπότε ας μη μιλήσουμε καλύτερα για ποιότητα προπόνησης .. Πέρα από αυτό ..Το δεύτερο θεματάκι για όσους αθλητές δεν είναι παγκοσμίου επιπέδου είναι η οικονομική στήριξη .Οι αθλητές που δουλεύουν παράλληλα ξέρουν ποσό δύσκολος είναι ο συνδυασμός δουλειάς- προπόνησης ποσό μάλλον για έναν αθλητή που ασχολείται με τα σύνθετα αγωνίσματα .. σχεδόν ακατόρθωτος μάλλον .

 Φυσικά και είναι επιλογή του καθενός και όποιος αθλητής θέλει μπορεί να επενδύσει περισσότερο στην ξεκούραση παρά στη δουλειά για να είναι και πιο αποδοτικός ..Απλώς έτσι δεν μπορείς να είσαι ανεξάρτητος. Δυστυχώς η ευτυχώς μεγαλώνουμε και κάποια στιγμή πρέπει να δουλέψουμε η πρέπει να χτίσουμε κάτι ώστε να έχουμε κάπου να βασιστούμε την στιγμή που το κομμάτι του πρωταθλητισμού θα τελειώσει .

 Είναι προφανές ότι ο ελληνικός στίβος δεν μπορεί να σου προσφέρει ανεξαρτησία σε οικονομικό επίπεδο κι αν καταφέρεις και έχεις οικονομική ανεξαρτησία δεν νομίζω να είναι για πάντα ..Ούτε να δικαιολογηθώ έχω ανάγκη ούτε να ζητήσω κάτι ..Απλώς αυτή είναι η πραγματικότητα που πολλοί δεν την γνωρίζουν .Ένα μπράβο λοιπόν σε όλους τους αθλητές-πρωταθλητές που ακόμα και σήμερα συνεχίζουν και παλεύουν με όλες αυτές τις δυσκολίες !!Συγχαρητήρια σε όλους σας !!».