Παιδί του πάρκου πήγα στην Ά δημοτικού στο ιστορικό κτίριο του Ά Δημοτικού, του σχολείου του Αγίου Μήνα και μάλιστα τα πρωτάκια κάναμε μάθημα σε μια πίσω αίθουσα που δεν έβλεπε τη «βόλτα» αλλά τον ναό όπου γινόταν εργασίες (1964). Αργότερα πηγαίνοντας στο Λάππειο Γυμνάσιο και μετά επιστρέφοντας στο σπίτι περνούσαμε πάλι από τον φωτεινό, επιβλητικό αυτό ναό (Βασιλική μετά τρούλου , όπως η Αγία Σοφια της Θεσσαλονίκης) ενώ το εσωτερικό του, η διακόσμηση και οι αγιογραφίες , μου είναι τόσο οικείες όσο επιβάλουν οι εκατοντάδες εκκλησιασμοί μας του δημοτικού και του γυμνασίου οι τελετές και τα μυστήρια σ αυτόν.

Είναι ένα βιβλίο -έργο ζωής για τον συγγραφέα που μας παρουσιάζει έγκυρα και συναρπαστικά τον περίφημο Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά, του οποίου η ιστορία συνδέθηκε άπαξ και δια παντός με την ίδια ιστορία της πόλης της Νάουσας.

Τα πάντα για τον ναό σε ένα βιβλίο: Οι ιστορικές περίοδοί του, τα τραγικά γεγονότα που τον πλήγωσαν , οι μεγάλες ανατάσεις, οι καταστροφές, η αρχιτεκτονική και πολιτισμική του αξία, οι πρωταγωνιστές, οι κοινωνικές αλλαγές , οι άνθρωποι της Εκκλησίας, οι πιστοί, οι δωρητές, οι ιεροψάλτες και οι στιγμές της λατρευτικής παράδοσης ...

Αισθάνομαι ότι πρέπει να γράψω περισσότερα γι αυτό το βιβλίο που αναδεικνύει επαξίως τις επιβλητικές διαστάσεις του ναού και πιθανότατα αυτό θα γίνει στον τοπικό Τύπο.

Συγχαρητήρια Μανώλη, προσκυνώ το έργο σου, με τη λαχτάρα του μικρού μαθητή του Α δημοτικού του ‘64 από τα τζάμια της τάξης που έβλεπε στον Άγιο Μηνά.