Καταρχάς η προσπάθεια να οργανωθεί και να πραγματοποιηθεί ένα συνέδριο αναπτυξιακού χαρακτήρα δεν μπορεί να είναι παρά μόνο θετική. Βέβαια, από τις όσες γνώσεις έχω και από τα όσα συνέδρια έχω συμμετάσχει, τούτο θα το χαρακτήριζα περισσότερο διημερίδα παρά συνέδριο.
Και εξηγούμαι, συνήθως τα συνέδρια ετοιμάζονται αρκετούς μήνες πριν και υπάρχει αντίστοιχη ιστοσελίδα στην οποία οι ενδιαφερόμενοι ομιλητές βλέπουν τον τίτλο και κάνουν αίτηση για να παρουσιάσουν το θέμα τους το οποίο θα πρέπει να έχει άμεση σχέση με το θέμα του συνεδρίου. Στη συνέχεια η επιτροπή του συνεδρίου με τη σειρά της διαλέγει ποιες από τις αιτήσεις είναι κατάλληλες για να παρουσιαστούν.
Επίσης, κάποιος ο οποίος επιθυμεί να παρακολουθήσει το συνέδριο θα πρέπει να εγγραφεί, για δια ζώσης παρουσία ενώ πλέον, ειδικά μετά τον Covid19 υπάρχει και onlineπαρουσία καθώς μεταδίδονται και μέσω LiveStream
Ας δεχθώ όμως πως στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό ήταν μάλλον υπερβολικό καθώς ήταν το πρώτο συνέδριο τέτοιου τύπου που διοργανώθηκε. Δεν είναι κακό να παραδεχθούμε πως οι περισσότεροι εισηγητές ήταν προσωπικές γνωριμίες του Παντελή Παλαντζίδη ο οποίος βοήθησε τα μέγιστα στην διοργάνωση αλλά και του ιδίου του δημάρχου Νικόλα Καρανικόλα.
Ας δώσω ένα παράδειγμα, η διπλωματική εργασία της Δρ. Τζωρτζίνας Αθανασίου, στο μεταπτυχιακό της στη Δημόσια Διοίκηση στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, έχει τον τίτλο «Στρατηγικός Σχεδιασμός του Δήμου Ηρωϊκής Πόλεως Νάουσας 2019-2023». Φαντάζομαι πως το θέμα αφορούσε το συνέδριο ενώ υπάρχουν κι άλλοι Ναουσαίοι και μη,επιστήμονες από το εξωτερικό οι οποίοι θα μπορούσαν να συνεισφέρουν τα μέγιστα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στην πρώτη ημέρα, δεν παρακολουθήσαμε ομιλίες και παρουσιάσεις για τη Νάουσα εκτός από τον Απολογισμό του Δημάρχου, ο οποίος θα μπορούσε να είναι και μια ξεχωριστή εκδήλωση.
Αντ’ αυτού παρακολουθήσαμε τον Υφυπουργό Οικονομικών Απόστολο Βεσυρόπουλο να αναπτύσσει την φορολογική πολιτική της κυβέρνησης, ενώ η παρουσίαση του Υπουργού Επικρατείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Κυριάκου Πιερρακάκη ναι μεν είχε ενδιαφέρον για τον ψηφιακό μετασχηματισμό αλλά αφορούσε έμμεσα τη Νάουσα και την ανάπτυξη, όπως θα μπορούσε να αφορούσε και το σύνολο των δήμων, των περιφερειών και όλων των δημοσίων υπηρεσιών της χώρας.
Η δεύτερη ημέρα ήταν σαφώς η κυριότερη με πολύ καλούς ομιλητές αλλά και πάλι δεν παρακολουθήσαμε εκτός από τις δυο τελευταίες εισηγήσεις, κάτι που να αφορά τη Νάουσα και την ανάπτυξη της.
Ο αξιολογότατος Σταύρος Μπένος, μας μίλησε γα το «Το πνευματικό κεφάλαιο των ολιστικών προγραμμάτων», ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά Γιάννης Μανιάτης και πρώην υπουργός ανέπτυξε την «Ενεργειακή και κλιματική αλλαγή - Ευρωπαϊκές και Εθνικές διαστάσεις», ενώ ο επίσης αξιολογότατος Αθανάσιος Τσαυτάρης, πρώην Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Ομότιμος Καθηγητής Γενετικής στο Τμήμα Γεωπονίας του Α.Π.Θ. παρουσίασε το θέμα «Η γεωργία του τόπου μας ως πολιτιστικό αγαθό και ως αναπτυξιακός τομέας». Δεν είδα πουθενά να μπαίνει επί τάπητος η ανάπτυξη της Νάουσας ούτε να διατυπωθούν συγκεκριμένες προτάσεις. Εκτός αν όπως προανέφερα, έμμεσα, δηλαδή μέσω των παρουσιάσεων πάρουμε τα σωστά παραδείγματα ανάπτυξης. Κάπως έτσι.
Οι δυο τελευταίες εισηγήσεις κυρίως η τελευταία αφορούσαν τη Νάουσα, ο Αντώνης Χατζηδιαμαντής, Οικονομολόγος - Σύμβουλος Τοπικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης μας μίλησε για τον Στρατηγικό και Επιχειρησιακό Σχεδιασμό για την Ολοκληρωμένη και Βιώσιμη Ανάπτυξη του Δήμου Η.Π. Νάουσας στη νέα Προγραμματική Περίοδο. Μια παρουσίαση που είχε ενδιαφέρον κυρίως για τα στατιστικά που παρουσίασε και έδειχναν δυστυχώς τη φθίνουσα πορεία της Νάουσας και της Ημαθίας και την ανάγκη δημιουργίας ενός MasterPlan στο οποίο θα φαίνεται προς τα πού πρέπει να στοχεύσει ο δήμος. Σωστό αλλά ξέρετε πόσα MasterPlan έχω δει εδώ και 20 χρόνια από την πορεία μου στη δημοσιογραφία για τη Νάουσα κα την Ημαθία και πόσα υλοποιήθηκαν έστω και στο ελάχιστο; Καλύτερα να μην απαντήσω.
Η τελευταία εισήγηση ήταν η πιο ενδιαφέρουσα καθώς ο Κωνσταντίνος Στεφανίδης - Καθηγητής στο Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών Πανεπιστημίου Κρήτης και Ινστιτούτο Πληροφορικής- ΙΤΕ, μας ανέλυσε «Μία πρόταση για έναν πρότυπο βιωματικό πολυχώρο γνώσης και ψυχαγωγίας στη Νάουσα»
Η πρόταση αφορούσε τη δημιουργία ενός πρότυπου βιωματικού χώρου στην Σχολή Αριστοτέλους. Μάλιστα μας παρουσίασε και μια μακέτα η οποία έδειχνε πως θα είναι το κτίριο. Σαν ιδέα είναι προφανώς πολύ καλή αλλά υπάρχουν ερωτήματα τα οποία δεν απαντήθηκαν επαρκώς, αφού τόσο ο πρώην δήμαρχος Τάσος Καραμπατζός όσο και ο Παντελής Παλαντζίδης εξέφρασαν τους προβληματισμούς τους.
Προσωπικά δεν μου άρεσε η μακέτα, διότι φάνηκε πως πρόκειται για ένα μεγάλο κτίριο, με αρκετό τσιμέντο και μεγάλες πλάκες γρανίτη, το οποίο δεν συνάδει με το φυσικό κάλλος του χώρου. Φάνηκε πομπώδες σε μια περιοχή που σίγουρα πρέπει να σέβεται το περιβάλλον. Ακόμη, δεν διευκρινίστηκε με ποιο τρόπο θα συνυπάρξει με το υπάρχον κτίριο. Και ένα άλλο ερώτημα είναι πως αυτό το έργο θα περάσει από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο τη στιγμή που γνωρίζουμε την ευαισθησία που υπάρχει από την Αρχαιολογική Υπηρεσία στη συγκεκριμένη περιοχή. Τέλος, σίγουρα πρέπει να υπάρξει διαβούλευση για τη συγκεκριμένη πρόταση και χρηματοδότηση η οποία προφανώς θα είναι μεγάλη.
Να σχολιάσω και το γεγονός πως δεν υπήρξε καμία αναφορά για την πλούσια βιομηχανική κληρονομιά της Νάουσας και το πώς αυτή μπορεί να αποτελέσει ουσιαστικά τον φάρο για την ανάπτυξητης.
Και δυο λόγια και για τον προϋπολογισμό του συνεδρίου. Κατανοώ πως για μια τέτοια εκδήλωση χρειάζονται χρήματα τα οποία διέθεσε ο δήμος με αναμόρφωση του προϋπολογισμού (σχεδόν 9 χιλιάδες ευρώ). Αυτά τα 2.900 ευρώ σχεδόν όμως για δυο γεύματα μου φάνηκαν πολλά, τη στιγμή που οι εισηγητές ήταν 6. Aκόμη και να είχαν συνοδούς πάλι το ποσό φαίνεται μεγάλο.
Τέλος τα παράπονα που εκφράστηκαν για μη συμμετοχή του κόσμου έχουν βάση αλλά το φαινόμενο είναι δυστυχώς σύνηθες . Θα πρέπει να κατανοήσουμε πως υπάρχουν άλλες προτεραιότητες και δυσκολίες.