Τα τελευταία δύο χρόνια μας έλειψαν οι πανηγυρικές εκδηλώσεις, οι συλλογικές αναπαραστάσεις, οι τιμητικές παρελάσεις, οι προσευχές στους ναούς μας. Μέσα από τις μεγάλες δυσκολίες μας όμως, διδαχθήκαμε την τέχνη του αναστοχασμού, την αναμέτρηση με τις προκλήσεις και την εκπαίδευση στην υπομονή, την επιμονή και τη δύναμη να ξεπερνάμε τις δυσκολίες. Και αυτή είναι μια εμπειρία με μεγάλη αξία.
Το Έθνος μας γιορτάζει «ανοικτά» και πάλι την ανεξαρτησία του, τη δημιουργία ενός σύγχρονου κράτους, την εδαφική του εδραίωση, τη θεμελίωση του κοινοβουλευτισμού, την οικονομική και πολιτιστική του ανάπτυξη στο πέρασμα όλων των χρόνων από την εθνεγερσία του 1821. Και είναι, όπως πάντα μια γιορτή περήφανη, μια γιορτή που εξυμνεί το μεγαλειώδες παράδειγμα της Επανάστασης του 1821, μια γιορτή ύμνος για τους θαρραλέους προγόνους μας αλλά και μια γιορτή οδηγητής και πηγή έμπνευσης για όλους εμάς, που συνεχίζουμε να γράφουμε την ιστορία του περήφανου κράτους μας, δίνοντας τους δικούς μας «υπέρτατους αγώνες». Το «πύρωμα της καρδιάς» των Ελλήνων είναι πάντα το μέτρο της μεγαλοσύνης μας και η «αρετή και η τόλμη» τα χαρακτηριστικά της «εθνικής μας φτιαξιάς».
Διότι όπως οι ήρωες πρόγονοί μας έγραψαν τις σελίδες του «θαύματος» της γέννησης ενός κράτους από τις στάχτες της αποτίναξης του τουρκικού ζυγού, έτσι και εμείς γράφουμε τις σελίδες της αναδόμησης της Ελλάδας, της αξιοποίησης των ευκαιριών, της ανάταξης και της προόδου. Και τις γράφουμε έχοντας πάντα το κεφάλι ψηλά, με περηφάνια, με αυτοπεποίθηση αλλά και με αισιοδοξία για το αύριο μας.
Χρόνια πολλά στην Ελλάδα μας!
Χρόνια πολλά σε όλες τις Ελληνίδες και τους Έλληνες!
